Ben Nursena Öğme. Hitit üniversitesi ilahiyat fakültesi 4. Sınıf öğrencisiyim. Kudüs Kumbarası ile 5 günde ömrümde unutamayacağım anılar biriktirdim. Kudüs’e gittiğinde Hz.İbrahim ile kucaklaşır insan, Hz. Zekariya’nın duasına el açar, Hz. Yahya’nın kulluğuna hayran olup Kubbetüs Sahrayı büyüleyici gözlerle izler. Her adımında öyle çok Peygamberin ruhunu hisseder ki o kutsal beldeye bir dava uğruna gittiğini iliklerine kadar fark eder.

Dilimizde dualar, salavatlar vardı. Ellerimiz ümmet için, Filistin halkı için açılmıştı, amin dediğimizde öyle çok Allah’ın duamızı işitip cevap verdiğini hissederdik ki içimiz ürperirdi. Bu dava ne bizimle başladı ne de bizimle son bulur diyorduk. Elbette bizden sonra da sancağı devir alacak kardeşlerimiz olacak. Bizim görevimiz bu davayı anlatmak, sahip çıkmak.

Her sabah teheccüte gitmemiz, kapılar açılsa diye beklememiz vardı bir de… Sanki ilk defa kavuşuyor gibi heyecan sarıyordu. Mescidi Aksa’da çocuklarla top oynamamız vardı bir de.. Ah şimdiden özlendi o güzel günler. Bu mektubu yazarken tadının damağımda kaldığını anladım. Umudumu yeşerten, huzur veren ve daha çok tevekküle iten o kadar çok anı biriktirdim ki bize bu güzelliklere yaşatan Gönül Ablaya ve Kudüs Kumbarasına şükranlarımı sunuyorum. İnanıyorum ki gitmek isteyen tüm kardeşlerimize nasip olacaktır o kutsal belde.

Anlatılmaz yaşanır derler ya hani Kudüs öyle bir yer. Ne anlatsam başka bir anım eksik kalacak gibi, hangi ifadeyi kullansam yarım kalacak gibi… Rabbim orada bu dava uğruna savaşan kardeşlerimizin de yar ve yardımcısı olsun. Rabbim güç ve kuvvet versinler. Bir gün hepimize fetih namazı kılmakta nasip olsun. Amin.