Selamun aleyküm ben Hatice, geçtiğimiz aylarda 19 yaşıma girdim. Adanalıyım ,Gaziantep’te İslami ilimler 2. sınıf öğrencisiyim. Çok önceleri yüreğime düşen kor ateş ile Kudüs’ün hayalini kurarken, Kudüs Kumbarası vesilesi ile vuslatı yaşadım elhamdülillah…

Şimdi gözlerimi kapattığımda sabah namazını kıldıktan sonra avluda oturup Aksa’yı izlediğim, bazı ayetlerin zihnime düştüğü, kalbimin titrediği, gözlerim dolu dolu daha dönmeden Rabbim bir daha, bir daha diye ettiğim dualar düşüyor aklıma.

Elhamdülillah bu nimete, elhamdülillah bize bunu yaşatana.

Gidene ve görene kadar oraya gitmeye bu kadar ihtiyaç olduğunu bilmiyordum. Daha çok Müslüman’ın gitmesi lazım, bizim gibi gençlerin o mescitlerde ev sahipliği yapması lazım. Dört günlük süremizde elhamdülillah biz elimizden geleni yaptık, boş kalan mescitleri doldurduk, namaz kıldık, Abdullah amcamız ile iftar yaptık, kafilemizdeki miniklerin Abdullah amca ile Babürrahmedeki koşturmalı  oyunlarını gözlerimiz dolu dolu izledik. Ev sahibiydik ve verilen her imkanı her duyguyu tatmaya çalıştık. Elhamdülillah Rabbim fazla fazla verdi.

Murabıt abilerimizle ders halkaları oluşturduk, hayatımdaki en verimli ve en ilgimi çeken derslerdi.Onlarla tanışmamıza ve o güzel sohbetlerini dinlememize vesile olanlardan Allah razı olsun.

Ve hayret ettim, o insanların içinde daha geçen haftalarda çocukları şehit edilenler vardı. Buna rağmen hepsi dimdikti. Çünkü biliyorlardı şehadetin ne olduğunu, biliyorlardı Rablerinin onları zayi etmeyeceğini. Kendimden ve yakınlarımdan, dünyalıklara olan bağlılıklarımızdan utandım.

Dört gün boyunca zihnimden çıkarmadığı Gönül Ablamın söylediği bir cümle vardı. “Burda ne duygu hissediyorsanız o duygu size aksiyon kazandırmalı. Üzüldün mü tamam üzül ama sonra kendine gel, sinirlendin mi sinirlen ama sonra bitsin o sinirin. Çünkü her duygu sonrasında biz ayağa kalkmak ve oradaki görevimize devam etmek zorundayız” Evet her duygu sonucu ayağa kalkmak ve dimdik durmalıydık, durduk elhamdülillah. Gönül ablamın bu cümleleri sadece orada değil artık normal hayatımda da kullanacağım kendime hatırlatacağım bir şey oldu..

Kendime bir söz verdim, bu ilk gidişimdi ama Allah izin verdikçe son olmayacaktı. Ben hep gelip gideceğim sana Aksa’m… Hep bu uğurda çalışacağım. Çevremi bu bilinçle doldurmaya çalışacağım.. Rabbime ve kendime sözüm olsun.

İlk önce Rabbime ve ardından Kumbara ekibine çok teşekkür ederim, yanan gönüllere bir su serptiniz. Vesile olanlardan biz razıyız Allah da razı olsun, bir ömür duacıyız.